fbpx
rode bloem in detail

Levens(einde)wensen

De gezondheidszorg in Nederland is ziek.

liefde verbindt

De gezondheidszorg in Nederland is ziek.

Levens(einde)wensen in kaart brengen wordt een must.

Dat de gezondheidszorg ziek is, weten we eigenlijk allemaal. We voelen het intuïtief ook aan.

Iedereen ziet het.

Soms twijfelen we echter omdat we sussende woordjes van premier Rutte horen. Hij zegt dat we vrijwel het beste gezondheidszorgstelsel ter wereld hebben. Dan zijn we weer even tevreden en kloppen ons op onze Nederlandse borst.

Totdat we zelf een ervaring met een ziekte, ziekenhuis, arts of instelling krijgen.

Bedenk eens even de 3 belangrijkste ergernissen die je toen meemaakte. Waarschijnlijk geen enkel probleem, gewoon omdat je het je nog heel goed herinnert.

Levens(einde)wensen in kaart brengen kan ernstige fouten voorkomen.

Wat we niet horen van premier Rutte.

Soms heb ik het gevoel dat we dom worden gehouden. Onlangs las ik zo’n 34 wetenschappelijke documenten over de toekomst van de gezondheidszorg. Ons moedertje overheid heeft op het gebied van de gezondheidszorg grootse plannen met ons als patiënt.

Aangezien er in 2040-2050 bijna een verdubbeling van het aantal 65 plussers zal zijn, zullen de kosten van de gezondheidszorg de pan uitrijzen.

Ze zullen daarom drastisch teruggeschroefd moeten worden.

De plannen zijn als volgt: de kosten die in de tweede lijn (ziekenhuizen en zorgcentra) gemaakt worden, moeten drastisch worden teruggebracht. Ze moeten voor een deel in de eerste lijn (huisarts, thuiszorg) terecht komen.

De kosten van de eerste lijn kunnen voor een deel op de fragiele schouders van mantelzorgers terecht komen.

De prijs: overbelaste mantelzorgers.

Er wordt gezegd dat dit niet afgedwongen kan worden, maar als je dichtbij bij je ouders woont, is de sociale druk hoog.

Verder moet de patiënt tot meer zelfmanagement aangezet worden.

Ben je patiënt? Zorg dan maar dat je positief leert kijken.

Wat we immers zelf doen, daar hoeft niet voor worden betaald.

Aangezien de overheid niet helemaal dom is, weten zij ook wel dat dit niet over de rug van mensen tot stand kan komen. Daarom hebben zij prachtige programma’s geschreven, om jou er toe te bewegen meer aan zelfmanagement of eigen regie te gaan doen.

Wat we immers zelf doen, daar hoeft niet voor worden betaald.

Ben je chronisch ziek, dan is er een kans dat je hier mee te maken krijgt. Je behoort dan tot de doelgroep die veel geld kost.

Op diabeten, copd-ers, kanker- en hart/vaatpatienten kan bespaard worden. Wees dan waakzaam. Check altijd of een programma aan jouw behoeften tegemoet komt. Grote ziekenhuizen en instellingen kijken of jij ingepast kan worden in hun programma. Soms pakt dat goed uit, maar lang niet altijd.

Vooruitstrevende huisartspraktijken gaan er nu ook langzaam mee aan de slag.

Positieve gezondheid.

zorg en behoefte

Het komt er op neer dat je straks 40%, ja ik herhaal, 40% van je salaris kwijt bent aan zorgkosten.

Een nieuw initiatief is “positieve gezondheid”.

 

In 2018 wordt dit verder uitgerold. Met Limburg als voorbeeldprovincie. (haha, laat ik daar nu zelf wonen)

Waar eerder iedereen naar ziekte keek, worden we nu in de richting van positivisme gemanoeuvreerd. Kijk niet naar wat je niet meer kunt. Maar kijk naar wat je nog wilt en waar je nog zin in hebt.

Zelf ben ik een voorzichtige voorstander van dit model.

De patiënt moet zijn denken veranderen. En de zorg moet dit op een acceptabele manier aanbieden.

De praktijk is echter lastig. We zitten met een verleden van “de dokter die alles weet” en een heden van “aan elke behandeling zit verdienste en we kunnen steeds meer behandelen”.

Wetenschap zegt dat:

  • de gezondheidszorg onbetaalbaar wordt
  • er teveel ouderen zijn in 2050
  • er te weinig zorgverleners zullen zijn

40% van je salaris gaat straks op aan zorg.

Dit is de boodschap die in de media luid en duidelijk uitgedragen zou moeten worden. Deze eerlijke waarheid zou onverbloemd moeten worden weergegeven. Zodat het schokeffect groot is.

Informatie die het grote publiek tot nu toe onthouden wordt.

De Raad voor Volksgezondheid en Samenleving zegt dat we moeten gaan zorgsparen, leeftijdsafhankelijk belasting moeten gaan betalen, eigen vermogen inzetten of meer zelf doen.

Over “het meer zelf doen” horen we regelmatig verhalen. Met alle protesten die erbij horen.

De discussie over het verhogen van het eigen risico liep in 2017 hoog op. Verzekeraars hebben onder druk van de publieke opinie deze verhoging nog even uitgesteld.

Eén ding is zeker, de overheid zal de kosten overdragen aan de burger. Sommigen denken dat we een rijke overheid hebben, maar dit blijft toch echt afkomstig van belastinggeld wat door de burger wordt betaald.

Het komt er op neer dat je straks 40%, ja ik herhaal, 40% van je salaris kwijt bent aan zorgkosten. Terwijl jij misschien niets mankeert.

eigen regie

Domino effect van ons zorgsysteem

Gemakshalve kijken we voor moeilijke dingen liever niet te ver vooruit.

Dit alles is al een jaar of 20 bekend.

Wetenschappelijk ontwikkelde programma’s bereiken de helft van de bevolking niet. Onze overheid heeft er echter alle vertrouwen in dat het goed gaat komen. Misschien wel hopen tegen beter weten in. Je moet het gepeupel ten slotte tevreden houden.

Ze weten dat de burger toch niet veel verder kijkt dan één jaar vooruit.

Alternatieven buiten deze programma’s om zijn er niet, ook niet in het buitenland, die met een zelfde soort problematiek te kampen hebben.

Eénvoudig is het niet.

Onze gezondheidszorg is zo ingewikkeld geworden dat het niet meer eenvoudig gemaakt kan worden:

  • Er zijn te veel invloedrijke belangengroepen, met te veel macht. (ik hoor ze al ontkennen).
  • De regels zijn te complex, gevolg: onzekerheid bij de zorgvrager.
  • Er komt een stortvloed aan informatie over je heen als patiënt.
  • Instituten winnen aan (politieke) status, geld of een superieure positie.

Er bestaan programma’s met hoopgevende tekenen. Dit is niet te danken aan de politiek maar aan private inspanningen. De politiek loopt er achter aan te hobbelen.

Paniek moet in elk geval voorkomen worden.

Vanaf 2016 werd gecontracteerde zorg al niet meer vergoedt uit een naturapolis.

Het eigen risico zal de komende jaren omhoog gaan. Als dat niet gebeurt dan zal de premie stijgen, zoals nu in 2018.

Protesteren tegen eigen risico helpt eventjes. Maar omdat de premie nu omhoog is gegaan, betalen we toch lekker gewoon zelf meer. Als het niet linksom lukt dan worden de kosten rechtsom door de burger betaald.

Net als met de economische crisis wordt het dan een soort gezamenlijk lijden waar we toch niet veel aan kunnen doen.

Bepaal je levens(einde)wensen om verlies van regie te voorkomen.

Levenseindewensen bepalen is volstrekt normaal

  • Vind je het lastig om te bepalen wat je nu belangrijk vindt in het leven?
  • Heb je geen idee wat je wensen en voorkeuren zijn?
  • Je hebt weinig of geen tijd besteed na te denken en te praten over je levens(einde)wensen?

De kans dat hulpmiddelen en zorg die aangeboden worden niet bij jou passen is dan groter.

Hulpmiddelen zijn niet altijd helpend.

Welke hulpmiddelen zijn er zoal:

  1. Je gezondheid in kaart brengen
  2. Keuzehulpen, zoals welke behandeling je zou kunnen kiezen
  3. Voor allochtonen
  4. Voor analfabeten
  5. In welke wetenschappelijk gezondheids- of ziektehokje je valt
  6. Hoe je het beste je behandelaar kunt kiezen

Deze lijst is verre van compleet, maar ik noem er nog een paar:

  1. Over patiëntveiligheid
  2. Hoe actief je bent in zelfmanagement
  3. Over je psychisch, sociaal en mentaal welbevinden
  4. hoe je moet communiceren met je arts
  5. Voor mantelzorgers
  6. Leefstijl en gezondheidsdoelen concreet maken
  7. Meer bewegen
  8. Meer samen besluiten nemen in je behandeling

Wat wil ik hier nu mee zeggen? De keuze is complex. Al snel zie je door de bomen het bos niet meer. Daarom is de volgorde van jouw keuze super belangrijk. Het moet passen bij jouw zorgkeuze en het moment dat je informatie nodig hebt.

Voorbeeld: als je ziek wordt, in een instelling terecht komt of zorg nodig hebt, stoten velen hun hoofd. Als je nu al jouw wensen en behoeften moeilijk kunt omschrijven, hoe zal dat dan zijn als je ziek wordt? Juist, dat lukt dan niet.

Er komt, als er al tijd is, een verpleegkundige of zorgverlener naar je toe die, volgens het model van de instelling, jou wil helpen met één van hun hulpmiddelen.

Daar zeg je geen nee tegen, toch? Dan is het helemaal afhankelijk van de kwaliteit van de instelling en/of medewerker of ze jouw belangen ook voor ogen hebben.

In verzorgingshuizen duurt het soms jaren voordat daar aandacht aan besteed wordt. Soms gebeurt dat snel, maar dat betekent niet dat je geholpen bent. De complexiteit in keuzes zorgt daar meestal wel voor.

Bepaal daarom je levens(einde)wensen, dan heb je een solide basis als vertrekpunt mocht je zorg of een hulpmiddel echt nodig hebben. Heb je een duwtje in de rug nodig? Download dan even de 7 meest gemaakte fouten rondom de stervensfase.

Wil je meer inspiratie op het gebied van palliatieve zorg, schrijf je dan in voor de inspiratiesessie die op regelmatige basis gegeven wordt. Diverse onderwerpen passeren de revue.

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

About Fokke Vreeken

Zorgpartijen staan onder druk om beter naar jou als patiënt te luisteren, maar een verplichte vorm van hulp werkt lang niet altijd. Je wilt niet weten hoeveel programma’s wel niet ontwikkeld zijn op dit gebied. En …..je wilt niet weten hoe weinig effect dit heeft gehad. En……….hoeveel het heeft gekost. Uiteindelijk komt de rekening hiervan ook bij de patiënt terecht. Als verpleegkundige wens ik dat jij als patiënt volledig gehoord en gezien wordt.

Minder lijden, meer harmonie, meer comfort

4500 mensen gingen je voor